Brok

[vega_bw]

Po 14 latach wiernego bycia z nami za Tęczowy Most odszedł nasz kudłaty, najukochańszy kaukaz Brok.
To już prawie dwa lata, a mnie na myśl o nim łezka w oku się kręci...
Jak odchodził pomyślałam sobie: zobaczysz, kiedyś znów pójdziemy razem na piękny długi spacer leśną drogą...

[Aśś]

Jaki piękny... Widać po pyszczku, że był kochany

[vega_bw]

Nie znam takiego drugiego psa. Nie dlatego, że był mój. Po prostu był wyjątkowy i każdy, kto nas zna to potwierdzi.
Wielki przyjaciel całego świata, wszystkich zwierząt dużych i małych...
Trochę za uszami też miał, ale czy każdy z nas jest idealny?
Wielka, kudłata chodząca miłość, choć na co dzień może niezbyt wylewny, ale jego oczy mówiły wszystko.
Tak bardzo mi go brakuje...

[niya]

Bardzo współczuję straty, ja sobie nie wyobrażam jak to jest stracić tak wiernego i kochanego przyjaciela i często myślę, że psy żyją stanowczo za krótko, że mogłyby być naszymi przyjaciółmi na całe życie, od dziecka, aż po starość czyż nie byłoby pięknie? Pewnie tak. Tylko, że ile wtedy psów poznałoby kochający dom i czułego oddanego mu człowieczego przyjaciela? Lubię myśleć ( choć to dziecinne), że psy przez ten krótki okres swojego życia dają nam z siebie wszystko, całe swoje psie serce, całe swoje jestsestwo i całego psiego ducha. Kto z nas nie zna wzroku swojego pupila, który mówi nam "jesteś dla mnie całym światem, zrobię dla Ciebie wszystko"?
No i często sobie tłumaczę na swój pokręcony sposób, że pies odchodzi, aby następny jego psi brat poznał kochający dom, aby inne czworonogi doznały tego szczęścia posiadania dobrego domu, który on sam przez wiele lat posiadał. Tak to wszystko tłumaczyłam też córce tylko przełożyłam na koci świat gdy nam kotka zdechła ze starości, bo jak inaczej wytłumaczyć dziecku, że nasz ukochany czworonóg odszedł skoro sami nie umiemy się z tym pogodzić?
Masz piękne wspomnienia z okresu gdy Brok był z Wami, 14 lat to masa pięknych wspomnień i ogrom szczęścia jakie psiak Wam dał. Pielęgnuj je, a pies jeszcze długo będzie przy Tobie.

[vega_bw]

Jest dużo prawdy w tym, co mówisz, ale i tak ciężko jest się pogodzić ze stratą.
Najgorsze są pierwsze chwile po stracie, ta pustka...
Brok na zawsze będzie w naszych sercach, tacy już po prostu jesteśmy...
Może to śmieszne, ale nasze psy do nas po prostu trafiają, tak jak by gdzieś na nas czekały.
Tak było z Brokiem i tak również z naszym obecnym Falko.
Dobrze mieć wspomnienia i zdjęcia, zawsze można wrócić do przeszłości...

[niya]

Cokolwiek bym nie napisała i tak by wiele nie pocieszyło bo niby jak by to miało zastąpić ukochanego zwierzeka? Sami musimy wymyślać różne wytłumaczenia po ogromnej stracie, choćby po to, aby następnego dnia mieć siłę wstać z łożka i nauczyć się żyć z tą pustką w życiu.
Będzie lepiej zobaczysz.

[vega_bw]

No, po dwóch prawie latach jest już lepiej, ale i tak jak sobie o nim myślę, to ryczę. Cóż, taka beksa jestem.
Tego naszego małego bąka pokochałam od pierwszej chwili i traktuję go jakby był tym jednym, jedynym...
Rozstania bolą, na pocieszenie zostają piękne wspomnienia.
Mały Falko wypełnia pustkę i cieszę się każdą chwilą spędzoną z nim.
Czasem mam wrażenie jakby Brok wciąż był obok nas i dalej pełnił pieczę nie tylko nad nami, ale i nad maluchem.
Cóż,nic nie zatrzyma pędzącego czasu...

[vega_bw]

Dziś mija dwa lata, jak Broka nie z nami.
Nadal strasznie za nim tęsknię i łapię się na tym, że nasłuchuję stukania pazurów po podłodze...
...nadal ronię łezki, kiedy o nim mówię, albo myślę...
Na zawsze będziemy razem, bo jest częścią mojego serca i mojej duszy...

[dariex]

dla Broka

[vega_bw]

dla Broka

Dziękuję...