Radio
przez Fajnie zrobić sobie takie porównanie i wyciągnąć z niego jakieś wnioski
My (ja i Piotrek) jakoś szczególnie nie planowaliśmy psa. To pies wybrał nas. Po prostu przybłąkał się pod dom położył pod drzwiami i nie chciał odejść. To był dla nas znak.
Zanim dostaliśmy od losu psa. Mieliśmy dużo więcej czasu dla siebie, nie zawsze jednak jest to pozytywne. Czas którym dysponowaliśmy nie zawsze był wykorzystywany efektywnie, kombinowaliśmy co by tu dzisiaj zrobić
Dzisiaj mamy stały rozkład dnia, po pracy gnamy do domu z większą ochotą. Trzeba wyjść z psami, niby monotonne, ale zawsze coś fajnego się na takim spacerze wydarzy, coś co ucieszy lub np. podniesie adrenalinę. Dzięki obecnemu psu, zgłębiliśmy tematykę wychowania psa, psiej psychiki, psich potrzeb. Kiedyś nie miałam o takich rzeczach pojęcia. W tej materii wciąż się rozwijamy. Zakończony okres szczenięctwa uwieńczyliśmy remontem domu, z wymianą podłóg włącznie 
Wcześniej bez większego zastanowienia, wybieraliśmy miejsca wypoczynku, teraz patrzymy jakie potrzeby ma nasz pies/psy
i takie miejsce wybieramy, które je zaspokoi.Owszem nie zawsze jest kolorowo, są takie chwile kiedy przychodzimy tak zmęczeni do domu, że nie chce nam się palcem w bucie ruszyć. No ale weź się nie uśmiechnij jak w drzwiach wita Cię merdający i podskakujący ogon
Smycz w rękę i na spacer. Kiedyś pewnie poszłabym spać, albo walnęłabym się na łóżko z pilotem w ręku.Stałam się bardziej aktywną osobą i nie przesadzając moje życie stało się pełniejsze.
Poznałam więcej osób które podzielają moje zainteresowania, ale też niektórzy moi starzy znajomi nie rozumieją tematu. Przez co nasze kontakty trochę się ograniczyły.
Tak naprawdę to dzięki Zygnuntowi zaczęliśmy trochę częściej wyjeżdżać rekreacyjnie w Polskę , poza wakacjami-zloty.
Dobra dosyć tych wypocin. Jak sobię coś jeszcze uświadomię, to napiszę
ale w wakacje pewnego wieczoru tak poważnie zaczęłam rozmawiać o ONku że ojciec mnie zmył tekstem " pogadamy o tym później" i przez te słowa uczepiłam się go i trułam mu strasznie .. i udało mi się namówić go żeby 
było dokładnie tak jak sobie zaplanowałam, a do domu wróciliśmy z Barim 
Jak pojawił się u mnie w domu to wszystko inne straciło dla mnie ważność, liczył się przede wszystkim on 
robiłam wtedy też kurs prawa jazdy i pamiętam że co wyjechałam to nie mogłam się doczekać żeby wrócić do domu .. oczywiście wtedy zaczęłam się interesować wszystkim co z ONkami miało coś wspólnego, czytać fora, książki.. do dziś biorę go wszędzie gdzie mogę i jest spełnieniem moich marzeń 
Dzięki niemu wiele się nauczyłam .. a moje życie zmienił w 100% na lepsze 
I tak w koło Macieju ...
to on uparł się na onka, ja chciałam doga niemieckiego - choć rozważałam kupno owczarka. No i stało się. 
