Puszczanie zabawki.

[AnnaJagna]

Goti ma to po mamusi

A tak poważnie, to Marzena Ci pewnie pomoże - Fabiolcia też ma SZCZĘKI

Miałam pisać to samo, bo miałam przyjemność obcować z Fabią.
Tyle że Fabia na szept Marzeny oddaje natychmiast (a co będzie jakiejś przyjezdnej obcej oddawać?). Mnie się udało ładnie odbierać zabawkę jak Fabiola usiadła.

[Tanorja]

Dziękuję za rady, od razu zaczniemy ćwiczyć bo nie wyobrażam sobie zabawy bez oddawania zabawki Ghoti chętnie bierze różne przedmioty i chętnie je oddaje, po zmianie pozycji dostaje smaczek i nie ma problemu. Tak też było z zabawkami, też tak robiłam ale potem coś się zmieniło, za bardzo się nakręciła. I nie jest to uścisk Nory, tylko chyba tygrysa.

Wiem, że Fabia ma szczęki, nie miałam do niej szans jaj szarpnęła piłeczką

[Nanami]

Z tego co pamiętam, Pani Zofia wspominała też wcześniej przy okazji aportowania, iż to co zajmuje cały pyszczek jest o wiele mniej chętnie oddawane. Z pewnością ma to przełożenie na psa "zacinającego się" - o wiele trudniej oddać rękaw, klin, szmatkę upchaną do pyszczka, dużą piłeczkę, maskotkę... coś, co można sobie napchać w pyszczek aż po migdałki. Aporciki spontaniczne z reguły nie zajmują całego pyszczka (no i są podejmowane do pyszczka w celu transportu, a nie zawłaszczenia sobie).

Być może warto wpleść to i spróbować delikatniejszej zabawy i czymś, co nie zajmuje psu całego pyszczka. Cienki sznur na przykład? Mniejsze piłeczki?

[Zofia]

Mniejsze pileczki na pewno nie, bo całe mieszczą się w pyszczku, cieńszy sznurek - tak.

Zofia

[Tanorja]

Poćwiczyłyśmy według rad. Delikatnie pobawiłam się z Ghoti, nie doprowadzałam do aż takiej ekscytacji. Na początku mała sama zaczęła się napalać, ale odczekałam aż się uspokoi, wtedy wymieniłam na smaczek i dalsza zabawa po puszczeniu. Po tym jednym razie załapała troszkę o co chodzi, chociaż pewnie gdybym mocniej ją nakręciła ,to nie poszłoby tak łatwo. Ale potem już przynosiła zabawkę, oddawała do rąk i czekała na kolejny rzut , lub lakką zabawę.

Pewnie mój największy bład to to, że przyzwyczaiłam się do tego ,że przy Norze musiałam stawać na rzęsach, żeby wydobyć z niej iskrę do pracy. I tak samo zaczęłam robić z Ghoti w obawie, że coś zaniedbam i znowu będę musiała przechodzić przez to ,co kiedyś. No ale to inne psy i muszę się zamieniać raz w przewodnika tryskającego energią,niesamowicie ciekawego (dla Nory) a raz w opanowanego ,spokojnego ( dla Ghoti).


Jeszcze takie małe pytanie. Czy mam się teraz w ogóle przeciągać z Ghoti? I czy dawać jej w takim wypadku czasem "wygrać"?

[Zofia]

Proponuję teraz wstrzymać się nieco z przeciąganiem, zastąpić wspólnym noszeniem.
A poźniej długo stosować zasadę opisaną w poradniku "Zwykły, niezwykly przyjaciel" - czyli najpierw podanie i odebranie gryzaka, potem w nagrodę krótkie przeciąganie. Jako element wyjątkowej zabawy na koniec pracy, a nie jako częste nagradzanie za poszczególne ćwiczenia.
Koniec zabawy to zawsze spokojne odebranie, potem może byc podanie gryzaka do noszenia, ale już bez przeciagania. Zabawa ma kończyć się spokojem, wyciszeniem. Pies ma pełne prawo nie oddawać swojej zdobyczy obcemu, ale przewodnik musi umieć spokojnie zdobycz odebrać.

Zofia Mrzewińska

[Maansa]

To przy okazji też wykorzystamy rady..
Mnie się juz trochę udało przekonać Santę do puszczenia piłki, jednak zanim się się włączy w tryb żywych mija czasem nawet 10 sekund, a czasem nawet puszcza od razu. Zalezy jaki ma dzień