Barn Hunt - ''polowanie'' na szczury z psami

[Kaisa]

W USA rodzi sie kolejny sport kynologiczny. Na podobe prob pracy terierow zaczeto robic konkursy w znajdowaniu i oznaczaniu klatek ze szczurami. Zywe szczurki zamykane sa w duzych plastykowych tubkach, gdzie jak doczytalam na stronie maja oczywiscie doplyw powietrza i sciolke, klatki musza byc wystarczajaco mocne aby nie ulegly psim zebom. Jest limit dzienny ile razy pojedynczy szczurek moze byc uzyty. Nie pozwala sie psom na bezposredni kontakt ze szczurami, maja zaznaczyc znalezisko a potem dac wlascicielowi zabrac klatke. Co na to szczury? Podobno im to nie przeszkadza...Psom oczywiscie sport podoba sie bardzo.

Przyklad z mistrzem onkiem:


Wiecej o sporcie tutaj http://barnhunt.com/

[AnnaJagna]

Moja to by tę klateczkę rozniosła, a szczura przyniosła w pysku. Jak polowanie to polowanie, nie ma czasu na komendy samosia da sobie radę

[Kaisa]

Moja to by tę klateczkę rozniosła, a szczura przyniosła w pysku. Jak polowanie to polowanie, nie ma czasu na komendy samosia da sobie radę

Wierze Anna Jagna Wczoraj poznalam border teriera, ktory wlasnie lubowal sie w takich konkursach.

[Zofia]

A mnie trochę szczurków żal... rozumiem i akceptuję potrzebę posiadania teriera polującego ma szczury w gospodarstwie, ale tak dla zabawy ciągłe narażanie drugiego zwierzęcia na stres bez możliwości ucieczki to jakoś niefajnie.

Zofia

[Kaisa]

Mnie tez dobrobyt szczurów chodzil po głowie Pani Zofio...ale nie mogę wyrobić sobie opinii dopóki tego nie zobaczę na własne oczy i nie zapoznam sie z praktyka bliżej.
W teorii powinno być możliwe wykorzystanie do zawodów samego zapachu szczurów (na przykład zużyta ściółka) ale oczywiście najłatwiej jest psy zainteresować zapachem żywych zwierząt. Tylko czy znajdowanie zapachów zastępczych byłoby dla hodowców terierów miarodajnym wskaźnikiem przydatności do oryginalnej roboty?
Znajomy mi hodowca belgow zawsze wykonuje test na swoich psach hodowlanych o przydatnosci do prawdziwej służby mundurowej (poza wszelkimi tytułami sportowymi, obserwacja popędów, odporności środowiskowej itd) jednorazowo robi test gryzienia na poważnie - czy pies wyraźnie sprowokowany do obrony zdecyduje sie ugryźć ukryty rękaw. Wiadomo bowiem, ze udomowienie psa niesie za sobą "bite inhibition" (jaki jest prawidłowy polski odpowiednik? Zańiechanie gryzienia człowieka?). Niektore świetne sportowo psy naprawdę nie chcą użyć zębów przeciwko człowiekowi, po prostu jest to dla nich bariera nie do przejścia (oczywiście nie mowię tu o brutalnym i ńieetycznym prowokowaniu poprzez stawianie psa pod ściana w sytuacji bez wyjścia).

[Zofia]

No ale tam szukał szczurów też ON-ek, a to już nie jest sprawdzian użytkowości tej rasy.
W Holandii na zawodach psów myśliwskich używa się martwych kaczek. Polowanie co innego, ale na zawodach psy pracują w szuwarach też na martwych ptakach.Ciekawam, czy te szczury w klatkach, to dzikie, czy laboratoryjne.

Ciekawam, w jaki sposób i w jakim wieku sprawdzane byly te kanadyjskie malinki dla policji; jak wyglądał ich odchów w szczenięctwie. Na pewno nie wszystkie straciły zdolność ugryzienia człowieka. To jest stopniowane - ktoś bliski - nietykalny w żadnej sytuacji, ktoś znajomy - może być ostrzeżony kłapnięciem zębami w powietrzu lub chwytem bez gryzienia, ktoś obcy - a to jak sobie za dużo pozwoli, to może byc ugryziony.

Zofia

[Kaisa]

Tak, sa to szczury laboratoryjne. Doczytalam jeszcze, ze w regulaminie jest zakaz zabijania szczurów po zawodach. No właśnie polowanie a sport to dwie rożne rzeczy. Być może oswojonym szczurom rzeczywiście nie jest to takie straszne.

Co do belgow - hodowla w USA - do gryzienia na poważnie używana jest osoba obca, psy musza być dorosłe, odchow normalny, nie klatkowy ale czasami oczywiście używają do hodowli psów spoza swojej hodowli o których przeszłości wiedza mniej. Test jest jednorazowy bo jak hodowca słusznie podkreślił pozostawia to psy zmienione, przynajmniej tymczasowo. Opowiadał jak zaraz po takim teście (dawał demonstracje obrony dla policji) jechał ze swoim na codzień zupełnie przyjaznym światu samcem pociągiem i w pewnym momencie zauważył, ze pies warujacy obok niego zaczyna sie napinać i powarkiwac, oczy i uszy skierowane w pana po drugiej stronie wagonu, ktory wyraźnie ujęty uroda psa intensywnie mu sie przyglądał...oczywiście pies odczytał sytuacje zle ale trudno go winić skoro właśnie w podobny sposób kilka godzin wcześniej zachowywał sie pozorant. Potem pies wrócił do normalnego stanu kochania swiata ale jednak trzeba pamietać, ze takie próby niosą za sobą takie ryzyko. Następnym razem dopytam czy i jak często trafiaja sie takie belgi, którym hamulce społeczne zakazują dziabnac obcego prowokujacego człowieka zębami. Ja znam rottweilerke, która by ten test oblała, nie ugryzie człowieka i już.

[Joan]

(...)
Ciekawam, w jaki sposób i w jakim wieku sprawdzane byly te kanadyjskie malinki dla policji; jak wyglądał ich odchów w szczenięctwie. Na pewno nie wszystkie straciły zdolność ugryzienia człowieka. To jest stopniowane - ktoś bliski - nietykalny w żadnej sytuacji, ktoś znajomy - może być ostrzeżony kłapnięciem zębami w powietrzu lub chwytem bez gryzienia, ktoś obcy - a to jak sobie za dużo pozwoli, to może byc ugryziony.

Zofia

Tak - stopniowanie - jak najbardziej.
Nie jestem w stanie natomiast uwierzyć w "utratę zdolności ugryzienia człowieka". Zależy jak i w jakich warunkach, taki test się przeprowadza. Znam psy z gruntu łagodne, wychowane w przyjaźni do człowieka, uchodzące wręcz za "ciapy", które w nieoczekiwanej sytuacji, potrafiły skutecznie odeprzeć niemarkowany atak człowieka. Tu może działać coś innego - psy wyczuwają konwencję zabawy, dlatego udawany atak może być tak właśnie odebrany.

Pies, którego można sprowokować do ataku samym wpatrywaniem się, moim zdaniem, nie nadaje się do prawdziwej służby mundurowej.

A jeśli chodzi o szczurki - to świetne zwierzątka, niesłychanie kontaktowe i inteligentne. To niesamowite, że potrafią rozumieć, co się od nich chce. Być może te laboratoryjne można przyzwyczaić do ekstremalnych sytuacji, ale mimo wszystko uważam, że zabawa żywym organizmem jest nie na miejscu.

[Zofia]

I tu też jest pies pogrzebany - w różnych krajach hodowla szła w różnych kierunkach. Zdecydowanie trudniej o psa zdolnego ugryźć w Szwecji niż w Polsce - ze Szwecji przyjechano do polskiego azylu uczyć się pracy z trudniejszymi psami, bo tam nie spotyka się ich prawie wcale. W kanadyjskim psim hotelu uprzedzano mnie, że nowo przyjęta rottka może być trudna - trzy inne hotele nie przyjęły jej, bo na dzień dobry nie okazywała entuzjazmu do obcych ludzi. To już budziło niepokój.
Dlatego badania na psiej populacji w rozmaitych krajach mogą różnić się zdecydowanie. Tam, gdzie nie dopuszczano do rozrodu nawet tylko bardziej impulsywnych psów, nie wspominając o tych skłonnych do ataku na człowieka, trudniej o psa, który potrafi ugryźć.

Zofia Mrzewińska

[Joan]

Generalnie, pewnie tak. Jednak skoro przez 50 lat nie dało się w NRD wyplenić dysplazji, to też nie bardzo wierzę w pozbawienie agresji całej psiej populacji. Nie wiem nawet, czy byłoby to dobre. Być może razem z genem agresji, wypleni się zdolność węszenia, wykrywania zapachów. No i w końcu, te psy do służb... Znowu ograniczy się linię - wyabstrahuje z całej populacji? Wyhoduje się psy zdolne do ugryzienia człowieka z ograniczoną pulą genetyczną tak homozygotyczne, że niezdolne do istnienia? Aż mnie ciarki przechodzą na myśl o takiej ingerencji.