Jak założyć hodowle ?

[wojtek8827]

Cześć ,

Chciałbym się dowiedzieć co należy zrobić , aby otworzyć hodowlę ?
Mam psa 7miesięcznego z rodowodem
Niebawem chcę zakupić suczkę też z rodowodem i wiadome jak bd pies i suka to bd małe więc chciałbym legalnie móc sprzedawać owczarki i oczywiście też żeby te małe miały rodowód:)
A jak na chwilę obecną nie mam zielonego pojęcia od czego trzeba zacząć

[Nanami]

Od posiadania rasowych psów do hodowli jest długa droga...
Zawsze można zrobić minimalne minimum. Albo nic. Ale wtedy to jest bezsensowne pomnażanie, a nie hodowanie...

Przede wszystkim psy powinny mieć rodowody FCI (ZKwP). Ostatnio powstało multum dziwnych związków typu "klub hodowców psów i kotów rasowych", które wydaja rodowody - pisane na kolanie, nie niosące ze sobą nic. Czyli zazwyczaj tylko imiona burków rodziców i pieczątka prezesa i voila! Jest "pisz pan rodowód". Na takich lewych papierach prawdziwie hodować się nie da (i tak naprawdę ma się burki z rodzicami, którzy pi razy oko wyglądali jak owczarki, ale poza tym homo niewiadomo).

Jak ma się metryczki ZKwP, to zapisuje się do związku. Zalicza się minimum hodowlane (prześwietlenie, wystawy, testy). Jeśli pies jest zdowy, wyszkolony, w miare normalny - dostaje uprawnienia hodowlane. Rejestruje się nazwę hodowli... W międzyczasie pochłania się masę wiedzy by znać linie hodowlane, choroby typowe dla rasy i jakich skojarzeń unikać, by mieć szansę, że szczenięta będą zdrowe. I mnóstwo pracy i poszerzenia wiedzy...

Szczerze, na początek chyba najlepiej współpracować z doświadczonym hodowcą, który doradzi, podpowie, wprowadzi w świat kynologii.

I żaden szanujący się hodowca nie ma parki, której nie kontroluje i tak sobie mają młode. To nie jest hodowla... to jest po prostu pomnażanie psiego nieszczęścia, bez wiedzy, bez celu, bez sensu. Prawdziwy hodowca nigdy nie dopuści do rozmnożenia niekompatybilnych rodowodowo, eksterierowo, psychicznie, psów. Bardzo rzadko kryje reproduktorem we własnej hodowli. Zazwyczaj jeździ na krycia - czasami nawet za granicę, by znaleźć idealnie nadającego się na ojca samca. Bo hodowca to POLEPSZANIE rasy, a nie posiadanie dwóch zwierzątek, które będą się rozmnażać bez kontroli i niby jak matka natura przykazała.

Także nawet jak będziesz mieć psa i sukę - to i tak trzeba będzie je izolować kilka razy do roku na kilka tygodni, co wcale nie musi być łatwe. Bo najpierw suczka musi dojrzeć i zdobyć uprawnienia - a to jednak conajmniej 1,5 roku, a do tego czasu zdąży mieć 2-3 cieczki, które muszą być bezowocne - wszak to psie dziecko jeszcze, a nie materiał na matkę. A potem i tak mioty są dopuszczalne 1 rocznie, bo krycia cieczka w cieczkę to zwyczajne eksploatowanie suki.

Jakie pobudki tobą kierują, że chcesz mieć hodowle i parkę psów?

[wojtek8827]

Dziękuję za informację . Pozdrawiam.

[Joan]

http://www.psy24.pl/2657-OWCZAREK-NIEMI ... rzona.html
To jest link do strony gdzie mniej więcej w połowie jest taki tekst:

..."Wielki kryzys ekonomiczny panujący w latach dwudziestych na całym świecie odbił się również na hodowli w Niemczech. Następuje olbrzymi wzrost liczby członków SV, którym jednak przyświeca jeden cel: jak najszybciej pokryć suki i sprzedać szczenięta, aby podreperować swój budżet rodzinny. Mimo wielu ostrzeżeń ze strony władz SV bezplanowe rozmnażanie owczarków dobiło się bardzo negatywnie na poziomie rasy."

Ostatnio, jakoś wszędzie widzę nowe hodowle powstające jak grzyby po deszczu. Ze względu na zróżnicowanie genetyczne może to i dobre... byłoby. Byłoby - gdyby. Gdyby hodowle były amatorskie, czyli służyły jedynie dla podreperowania budżetu i osobom, które nawet jak "nie wiedzą", to będą się starały wiedzę pogłębić. Hodowle są firmami w których nie wymaga się żadnych kwalifikacji, więc kupujemy rasowego psa, dokupujemy mu sunię (lub odwrotnie) i "lecimy". Może być - o ile skończyłoby się na dwóch miotach w życiu takiej pary, ale najczęściej tak nie jest - a raczej - "co rok prorok".
Wyznacznikiem "polepszenia" rasy nie jest wyjazd zagranicę (ktoś, kiedyś się chwalił na "Dogomanii", że poleciał po "świeże geny" do Australii ), bo nie o odległość fizyczną tu chodzi. A co do tej parki która niekontrolowana "tak sobie ma młode", to ja bym może wolała tak, niż krycie na siłę, bo jak się pojedzie to trzeba skorzystać, choć suka właśnie w tym dniu nie chce, albo w ogóle nie chce ("pasjonatom sterylkowym" podpowiadam, że wcale tak nie jest, że gdzie pies i suka w cieczce to zaraz się sypią szczeniaki), bo tak "matka natura nie przykazywała".

Co do bezsensownego pomnażania, to jak się jeździ, to i championat się wyjeździ z psem bez dwójki - trzeba po prostu umieć wystawiać (mówię o rasach "niepracujących"). Jeśli jest to "hodowca z prawdziwego zdarzenia", to wie, co zrobić, żeby nawet "kiepska" suka uzyskała hodowlankę. Czy pies jest zdrowy (to można stwierdzić dopiero po latach a tym samym po wielu kryciach), wyszkolony i w miarę (słuszne określenie: "w miarę") normalny, nie ma właściwie większego znaczenia - tak naprawdę tylko hodowca wie i to nie zawsze, jaki to pies i jaka suka.

Piszę to w wielkim skrócie i głównie dla tych, którzy wierzą w ideały przyświecające hodowlom. Oczywiście, zdarzają się i takie - idealistyczne, ale takich jest niestety, mało. Z mojej strony takim hodowcom szczerze współczuję, bo nigdy do końca nie będą wiedzieli komu sprzedali swojego szczeniaka.

[Sanszajn]

Joan Twój post mnie rozłożył na łopatki. A gdzie hodowcy - pasjonaci, gdzie ludzie wiedzący doskonale co robią, znający swoje zwierzęta i nie kryjący rok w rok swoich suk? Czy tacy jeszcze istnieją?
Fakt faktem, jak świat stary, że nowe hodowle wyrastają jak grzyby po deszczu (tak jak napisałaś: kupujemy sunię, potem dobieramy jej partnera i jedziemy z maszynką do zarabiania kasy). Z drugiej strony, jak mam kupić psa z hodowli od gościa, który ze 30 lat hoduje psy, zna wszystkich działaczy związkowych, ciągle ma jakieś mioty, bo i suk w hodowli sporo, to co, mam kupić u niego psa, bo to hodowla z "tradycjami"? Kupić psa od człowieka, który nawet się nie interesuje co się dzieje z jego szczeniakami, gdzie maluchy siedzą w kojcu i nie mają szans na poznanie otaczającego ich świata? Może lepiej kupić u młodszego hodowcy, dla którego to wciąż pasja, który interesuje się jak w nowym domu mają się jego psy, który ma kontakt z właścicielami, wie jak rozwijają się szczeniaki a potem już dorosłe psy, czy nie mają problemów zdrowotnych itp.? Nie wiem czy tacy hodowcy to naprawdę rzadkość, ale chciałabym, wziąć psa od człowieka, który wie, jakie szczenię będzie odpowiednie do mojego trybu życia, czy jest śpiochem kanapowym, czy żywiołowym wariatem itp.

[MarzenaG]

Podreperowanie budżetu? W domowej hodowli? Bardzo proszę mnie nie rozśmieszać, bo mi się zmarszczki robią.....
Otóż, pierwszy miot Fabioli był .....mocno deficytowy. I nie liczę tu kosztów szkolenia (bo to moje hobby), karmienia suki itp., a tylko doprowadzenie jej do hodowlanki, opiekę nad szczeniakami, koszt krycia, wyprawki, no i częściowo zakupu Fabioli (bo musiałam oddać za darmo jednego szczeniaka hodowcy). No i oczywiście fakt, że zostawiliśmy sobie Gringa. O kosztach wizyt w nowych domach nie wspomnę. Również o tym, że w wychowaniu i szkoleniu jednej suki pomagam (za frico) bardzo intensywnie od początku (wizyty w domu, szkolenia w terenie itp.), a drugiej suki jak tylko wróciła do Krakowa (nie liczę też tego, że odbieraliśmy sukę od pierwszych właścicieli i że przez miesiąc była u nas na "rehabie").
Drugi miot Fabioli - na razie oceniam bilans na zero, może odrobinę na plus. No, ale szczeniaki dopiero wyszły z domu , a my jeszcze odsypiamy 2 miesiące ciężkiej pracy (w międzyczasie doradzając nowym właścicielom).
Taki to opłacalny interes . A, i dodam jeszcze, że ceny moich szczeniaków nie są niskie (a wprost przeciwnie).

Ale ja się nie skarżę. Bo, po pierwsze, moim celem (nie tylko hodowlanym) jest propagowanie linii użytkowej, po drugie, zadowolenie właścicieli psów z mojej hodowli daje mi olbrzymią satysfakcję. A jeszcze większą satysfakcję daje mi oglądanie szczęśliwych psów.

I dla mnie jest sprawą oczywistą, że to hodowca wybiera/podpowiada, które szczenię pasuje do kogo.

Uważam natomiast, że bezwzględnie potencjalni hodowcy powinni zaliczać specjalny kurs hodowlany, na których nabywali by przynajmniej podstawową wiedzę z zakresu szeroko pojętej kynologii.

[Joan]

Marzena Dobrze, że to napisałaś, bo ludziom się wydaje, że to taki świetny i łatwy interes. Interes, to zaczyna się od momentu kiedy jest co najmniej kilka suk... ale co za tym idzie, to już wiemy.

"Sanszajn" - hodowcy z 30-letnim stażem mają do swojej działalności dystans. I do tego jak pies wygląda, i do tego "zęba".

[MarzenaG]

Bo dla mnie hodowla to nie interes. To przemyślane, bardzo przemyślane, działania, których celem jest osiągnięcie określonego postępu hodowlanego. I moim zdaniem, ZANIM się zacznie hodować, powinno się znać ten cel, określić misję swojej hodowli. I nie zakładać z góry, w szczenięcym wieku, że się rozmnoży daną sukę/psa. Bo dany osobnik winien ZASŁUŻYĆ sobie na rozmnożenie. Populacja psów każdej praktycznie rasy (o wielorasowcach nie wspominając) jest tak duża, że doprawdy, tylko naprawdę dobre i, co bardzo ważne, doskonale przekazujące pozytywne cechy, egzemplarze winny być rozmnażane.

Fabiola na przykład miała uprawnienia hodowlane (a nawet dużo więcej) w wieku 19 miesięcy. Ale jeszcze sporo musiała mi udowodnić, zanim zdecydowałam się ją pokryć . Z Gringiem dopiero zaczynamy proces doprowadzenia do hodowlanki (a ma 19 miesięcy), a co z tego wyniknie - zobaczymy.

Według mnie, dobry hodowca winien mieć i wiedzę, i doświadczenie, którymi potrafi się dzielić z nabywcami szczeniąt. Oraz umiejętność "czytania" ludzi.
Koniecznością jest też krytyczne analizowanie poprzednich miotów i wyciąganie wniosków hodowlanych w tym przyznawanie się do błędów. No i umiejętność chodzenia "pod prąd" hodowlany i nie krycia tym, co aktualnie wygrało, a tym, co jest wartościowe i pasuje do suki.

Wiem, wiem - niepoprawna idealistka ze mnie .

[Sanszajn]

Marzena - może i niepoprawna optymistka, ale pięknie to wszystko ujęłaś. Mioty przemyślane a nie wymuszone sytuacją materialną. Krycie suki psem, który ma odpowiednie cechy, a nie takim, który jest aktualnie dostępny w hodowli. Ehhh, czyli jednak są na tym świecie ludzie, którzy to robią z sercem i pasją, bo już miałam wątpliwości

[Wadera]

Marzenko, ja się bardzo cieszę, że miałam okazję poznać Was i Wasze maluchy - przywraca to wiarę w środowisko hodowlane.
Niestety czym więcej poznaję ten światek tym czarniej to widzę. Z jednej strony są hodowcy, któzy owszem mają upraweniania, ale dużo psów, i jeszcze kilka miotów jednocześnie. Czy naprawdę można zapewnić choć minimum kilkudziesięciu szczylkom jednocześnie?
Z drugiem mamy coś co znajoma nazwała "histerią socjalizacyjną" przekonanie, że jak szczeniak przed wyjściem z hodowli nie pozna wszystkiego to będzie do końca życia "wybrakowany" i np wożenie tramwajem niedojrzałych do tego maluchów, które wymiotują w koszuku, a hodowca się cieszy, że tak je ładnie socjalizuje.
Zgadzam się, że hodowcą nie powinien móc zostać każdy kto ma sukę. Że powinna iść za tym wiedza, a już szczególnie w przypadku ras przeznaczonych do pracy. A ludzie lubią wierzyć w bajki, że kupią ON i będzie bronił i stróżował, że BC to na pewno wygra zawody, że Niufek to będzie urodzonym ratownikiem itp itd