Sterylizacja / kastracja psów

[Joan]

http://www.greynest.com/o-rasie-wilczar ... racji-psow


Cienie i blaski kastracji psów

Kastracja psów czy suk - prosta oczywistość czy poważna decyzja ...?

Właściciele psów są zachęcani do kastracji DLA POLEPSZENIA STANU ZDROWIA PSA CZY SUKI…

Mało lub wcale nie pisze się o problemach zdrowotnych jakie może nieść kastracja psa / suki.

Badania pokazują, że kastracja niesie zarówno korzyści jak i zagrożenia a także, że wciąż nie mamy pełnej wiedzy odnośnie długofalowych zmian w organizmie psów / suk po kastracji.

Kastracja czy sterylizacja?

Kastracja - zarówno u psów jak i suk to chirurgiczne usunięcie gonad męskich (jąder oraz najądrzy) lub żeńskich (jajników wraz z jajowodami i macicą).

Sterylizacja to chirurgiczne zamknięcie jajowodu lub podwiązanie nasieniowodu.

U wysterylizowanych suk cykl płciowy nie ulega zmianie, występuje też cieczka. W organizmie suki wytwarzane są estrogeny, jest jednak bezpłodna.

Sterylizacja u samców także prowadzi do bezpłodności, zachowana jest produkcja testosteronu i popęd płciowy.

Kastracja suki potocznie nazywana bywa sterylizacją.

Co mówią badania?

Wymienia się następujące korzystne skutki kastracji samców:

- eliminuje ryzyko (niewielkie bo poniżej 1%) zgonu z powodu nowotworu jąder; wiadomo- skoro nie ma jąder nie ma i nowotworu jąder,

- zmniejszenie ryzyka nienowotworowych schorzeń prostaty ale zwiększenie ryzyka schorzeń nowotworowych prostaty w tym wysoce złośliwego adenocarcinoma prostaty,

- zmniejsza ryzyko przetok około odbytniczych.

Negatywne skutki kastracji samców:

- jeśli zabieg wykonano poniżej pierwszego roku życia psa, znacząco wzrasta ryzyko osteosarcoma (bardzo agresywny nowotwór kości),

- kilkukrotnie zwiększa ryzyko naczyniakomięsaka serca,

- trzykrotnie zwiększa ryzyko niedoczynności tarczycy i psa czeka wówczas leczenie substytucyjne do końca życia,

- zwiększa ryzyko upośledzenia starczego - dezorientacja w otoczeniu domowym lub zewnętrznym, problemy w kontaktach z domownikami,

- trzykrotnie zwiększa ryzyko otyłości, a co za tym idzie wielu problemów zdrowotnych z nią związanych,

- czterokrotnie zwiększa ryzyko nowotworu prostaty. Badania wykazują, że ponad 80% niekastrowanych psów powyżej 5 roku życia rozwija łagodny przerost prostaty. Ale kastrowane psy mają większe niż niekastrowane psy szanse na wystąpienie wysoce złośliwego nowotworu prostaty (adenocarcinoma). Kastrowane psy mają także większą skłonność do pojawienia się przerzutów w płucach,

- dwukrotnie zwiększa ryzyko nowotworów dróg moczowych

- zwiększa ryzyko schorzeń układu kostnego

- zwiększa ryzyko nieprawidłowych reakcji poszczepiennych,

- zmniejszenie masy mięśniowej,

- skrócenie życia o 2 lata w porównaniu z niesterylizowanym rodzeństwem

W przypadku suk jest nieco inaczej - wydaje się, że korzyści z kastracji mogą przewyższać zagrożenia zdrowotne.

Wymienia się następujące korzystne skutki kastracji suk:

- przy zabiegu wykonanym przed 2,5 rokiem życia, znamiennie zmniejsza się ryzyko nowotworów sutka, który jest najczęstszym złośliwym nowotworem u suk,

- niemalże wyklucza zagrożenie ropomaciczem, które dotyczy koło 23% niesterylizowanych suk, i zabija koło 1%,

- zmniejsza ryzyko przetok okołoodbytniczych,

- niweluje niewielkie ryzyko (poniżej 0,5%) guzów narządów rodnych,

Niekorzystne skutki kastracji suk:

- przy zabiegu wykonanym poniżej 1 roku życia suki, zwiększa się znamiennie zagrożenie osteosarcoma,

- zwiększa ryzyko naczyniakomięsaka śledziony i serca,

- trzykrotnie zwiększa ryzyko niedoczynności tarczycy,

- zwiększa ryzyko otyłości, ponieważ spowolniony zostaje metabolizm organizmu

- powoduje problemy z nietrzymaniem moczu - u 4-20% suk, częstomocz. Niedobory testosteronu i estrogenów indukują problemy z nietrzymaniem moczu. Pojawiają się zwłaszcza u suk (20%). Rasy większe są bardziej zagrożone tym powikłaniem( boksery do 60%),

- zwiększa ryzyko zakażeń dróg moczowych,

- zwiększa ryzyko zmian zapalnych pochwy, zwłaszcza u suk sterylizowanych przed osiągnięciem dojrzałości płciowej,

- zwiększa ryzyko guzów układu moczowego,

- zwiększa zagrożenie schorzeniami układu kostno-szkieletowego,

- zwiększa zagrożenie niepożądanymi reakcjami poszczepiennymi (nawet do 40%),

- zmienność nastrojów i zwiększenie agresji (ostatnie doniesienia),

- zmniejszenie aktywności u psów użytkowych (a nie każdy pies jest tylko ozdobą dywanu czy kanapy),

- zmniejszenie masy mięśniowej,

- skrócenie życia o 2 lata w porównaniu z niesterylizowanym rodzeństwem.

Czy kastracja to poprawa zdrowia psa?

Bataliony ze sztandarami kastracji „dla dobra zdrowia psów” niosą mylne przesłanie, że zalety zabiegów są bezmierne a obciążenia zdrowotne zgoła żadne.

Warto podkreślić, że kastracja bez wątpienia narusza fizjologię organizmu.

Hormony są związkami chemicznymi, które pełnią funkcję biokatalizatorów różnych reakcji biochemicznych zachodzących w żywych organizmach i odgrywają rolę w utrzymaniu homeostazy czyli równowagi dynamicznej organizmów żywych.

Hormony płciowe – estrogeny i androgeny powstają zarówno w organizmach męskich jak i żeńskich, choć w innych proporcjach.

Hormony działają na zasadzie sprzężenia zwrotnego, gdzie jeden hormon wpływa nie tylko na docelowe tkanki ale także na regulację innych hormonów i substancji hormonami sterujących. Zakłócenie tej delikatnej równowagi w którymś miejscu - skutkuje przeróżnymi zmianami, które kaskadowo postępują w kierunkach, które nie do końca udało się nawet jeszcze poznać.

Można podjąć WYBÓR wykonania kastracji ale mając świadomość, że ingerujemy tym sposobem w biologię organizmu indukując zmiany tak fizyczne jak psychiczne.

I nie oszukujmy się, że tak nie jest.

Kastrowanie pod hasłem hip hip hurra dla tzw.” poprawy zdrowia psów „ trochę przywodzi na myśl filozofię: obetnę psu nogi to nie wbiegnie pod samochód.

Kastracja dla „kontrolowania populacji i ograniczania niechcianych urodzeń szczeniąt”- jakkolwiek zapewne warta rozważenia w schroniskach i tym podobnych skupiskach zwierząt, zdecydowanie nie ma nic wspólnego z pobudkami zdrowotnymi.

Kiedy?

Bardzo wczesna kastracja czy sterylizacja, przed osiągnięciem dojrzałości płciowej psa czy suki, stwarza ryzyko zagrożenia wieloma poważnymi obciążeniami zdrowotnymi, które można zmniejszyć czekając z decyzją o zabiegu aż pies czy suka osiągnie dojrzałość płciową.

Zalety i obciążenia kastracji powinny być rozpatrywane indywidualnie dla każdego psa / suki w zależności od rasy, wieku, płci, stanu zdrowia.

Powikłania pooperacyjne

Zabieg kastracji jak każdy zabieg niesie ryzyko nieprawidłowej reakcji na znieczulenie, krwotoku pooperacyjnego, infekcji itp.

Ryzyko komplikacji pooperacyjnych sięga, w zależności od źródeł - 6-20%.

Ryzyko zgonu z powodu zabiegu kastracji/sterylizacji jest niskie - koło 0,1%.

Rasy duże i ogromne

Duże rasy najlepiej poddawać zabiegowi najwcześniej po 14 miesiącu życia a wielkie rasy po ukończeniu 2-2,5 roku życia, kiedy rozwój układu kostno-stawowego jest ukończony a chrząstki nasadowe zamknięte.

Hormony płciowe, poprzez wzajemne korelacje z wieloma hormonami wpływającymi na wzrost, wpływają na zamykanie chrząstek nasadowych w okresie dojrzewania. Stąd kości osobników kastrowanych rosną dłużej.

Pies czy suka, kastrowany przed zakończeniem dojrzewania ma dłuższe kończyny, lżejszą strukturę kości, wąską klatkę piersiową, i węższą czaszkę.

Taki zaburzony proces wzrostu prowadzi do zakłócenia proporcji ciała, w szczególności zaburzenia proporcji długości jednych kości względem innych.

Na przykład: jeśli kość udowa osiąga swój docelowy rozwój w wieku 8 miesięcy kiedy to np. przypada moment kastracji czy sterylizacji, ale kość piszczelowa normalnie kończy wzrost w wieku 12-14 miesięcy to wytworzy się zaburzona proporcja obu kości. Kończyna jest dłuższa ale i jednocześnie cięższa, powodując tym samym większe obciążenie dla więzadeł krzyżowych.

Poza tym hormony płciowe także wpływają na osiągnięcie prawidłowej gęstości kośćca. W efekcie - u psów kastrowanych obserwuje się zwiększoną częstość uszkodzeń więzadeł krzyżowych.

Badania również pokazują, że psy/suki kastrowane przed 5,5 miesiącem życia mają znacznie wyższą częstość dysplazji stawów biodrowych.

Problemy z zachowaniem

W trakcie rozwoju i dojrzewania szczeniaki przechodzą przez różne fazy wzrostowe spowodowane zmianami hormonalnymi w ich organizmach.

Psy/suki kastrowane przed osiągnięciem dojrzałości płciowej mają tendencję do problemów zachowania.

Suki mają tendencje do zaburzeń lękowych, samce-agresywnych. Potrzebują wtedy wiele uwagi i prawidłowych relacji w stadzie pies-człowiek. Warto o tym pamiętać by uniknąć kłopotów.

Jednym z potencjalnych skutków kastraci suk, jest zjawisko wzrostu agresji u dominujących i bardzo pewnych siebie suk.

Problemy z zachowaniem zwłaszcza zagrażają psom i sukom kastrowanym bardzo wcześnie.

Spotykane są fobie nocne i nietypowe zachowania o podłożu seksualnym.

Zmiany skórne

U psów kastrowanych mogą występować zmiany skórne o charakterze alopecji (miejscowe łysienie).

Czy możemy wykastrować nowotwory u psów?

Z jednej strony ryzyko pewnych nowotworów wydaje się być mniejsze po kastracji ale ryzyko innych nowotworów wzrasta.

Czasem rozpowszechnia się przekonanie, że psy kastrowane mają mniejszą częstość nowotworów prostaty. To nieprawda - ryzyko nowotworu prostaty u kastrowanych psów wzrasta 4 krotnie. Podobnie wzrasta ryzyko nowotworu pęcherza moczowego.

Alarmujący jest związek między wczesną kastracją a mięsakiem kości – osteosarcoma.

Troszkę mitologii

„Uważa się”, że niekastrowany samiec, który nie może spełnić aktu kopulacyjnego czuje się sfrustrowany. W stadzie psów, dorastające samce nie mają prawa do krycia a dominujący samiec - leader wpływa na zmniejszenie popędów u młodego psa co nazywa się „marginalizacją” podrostków.

„Uważa się”, że kastracja jest dobrym sposobem na opanowanie agresywnych zachowań u samca. Czasem tak się zdarza, ale psy, które już rozwinęły agresywne zachowania wcale niekoniecznie przestaną je manifestować po kastracji. Czasem najpierw weterynarz stosuje kastrację chemiczną, która jest okresowa i odwracalna, aby zobaczyć jakie zmiany zachowania wystąpią po ewentualnej kastracji.

Pokutuje czasem przekonanie, że niemożliwe jest dobre zachowanie u niekastrowanego psa. Niekastrowane psy, które są prawidłowo socjalizowane i wychowane nie muszą prezentować żadnych problemów z zachowaniem.

Estrogeny wokół nas

Warto także zwrócić uwagę, że organizm pozbawiony estrogenu i progesteronu, nadal otrzymuje estrogeny w żywności! (zwłaszcza wielka czwórka czyli gluten, soja, produkty mleczne, i kukurydza). Niektóre produkty żywnościowe stanowią nieprzebrane źródło estrogenów( dla psów i dla ludzi także). Progesteron pełni funkcję przeciwstawną w stosunku do działania estrogenów a organizm po kastracji ( tak jak w czasie np. menopauzy u ludzi) jest pozbawiony progesteronu a otrzymuje estrogeny w produktach żywnościowych, i staje się wielkim magazynem z estrogenami, które mają działanie indukujące procesy zapalne, neurostymulujące ,i immunosupresyjne.

Więc sterylizując by uniknąć raka sutka, to usuwać naturalne źródła estrogenów i progesteronu wystawiając jednocześnie organizm na zalew estrogenów z zewnątrz.

Logika obarzanka....?

Można postawić pytanie - czy jest grupa psów, u której obciążenia zdrowotne po kastracji są większe niż korzyści z zabiegu?

Wydaje się, że taką grupę stanowią psy wielkich ras, u których istnieje poważne zagrożenie uszkodzeniem więzadeł krzyżowych, mięsakiem kości, problemami z nietrzymaniem moczu, oraz agresją.

Zawsze trzeba rozważyć co wybieramy- kastracja żeby chronić przed rakiem sutka czy ropomaciczem, czy też nie kastrowanie aby uniknąć poważnych zaburzeń nietrzymania moczu czy wysoce złośliwego raka prostaty czy raka kości.

........

Powyższe opracowanie na pewno nie wyczerpuje tematu kastracji u psów.

Może pozwoli spojrzeć na to złożone zagadnienie nie tylko z punktu widzenia potencjalnego dobra anonimowej populacji psów czy komfortu ludzi, ale także z punktu widzenia korzyści i wad dla indywidualnego, konkretnego psa.

Artykuł opracowany na podstawie następujących źródeł:

1)http://www.vizslacanada.ca/SNBehaviorBoneDataSnapShot.pdf

2) Long -Term Health Risks and Benefits Associated with Spay / Neuter in Dogs

Laura J. Sanborn, M.S.May 14, 2007

3)http://www.showdogsupersite.com/kenlclub/breedvet/neutr.html

4)Immunohistochemical characterization of canine prostatic carcinoma and correlation with castration status and castration time.- Sorenmo, K. U., Goldschmidt, M., Shofer, F., Goldkamp, C., Ferracone, J.

5)Pros and Cons of Neutering-E. Hardie,Department of Clinical Sciences, North Carolina State University, Raleigh, NC, USA.

6)PRESENTATION SUMMARY & POWERPOINT-Risks and Benefits of Neutering and Early-Age Neutering in Dogs and Cats: Effects on Development, Obesity, and Select Orthopedic and Neoplastic Conditions-C. Victor Spain, Philadelphia, Pennsylvania

[Alfa 2014]

No i pięknie a już byłam na 100% przekonana że sterylizacja to najlepsze dla mojej Alfy .
A teraz to ja już sama nie wiem =POMOCY

[vega_bw]

Kasiu, należy podejść na zimno, rozważyć za i przeciw.
To wyłącznie od Ciebie zależy decyzja o sterylce.
Osobiście uważam,że natura jest mądra i wie, co robi
Gdybym miała suńkę,to wysterylizowałabym ją tylko i wyłącznie w momencie, kiedy było by to dla niej dobrem najwyższym.
Mam na myśli powracające ciąże urojone, ropomacicze i inne wskazania medyczne.
Tak samo z samcem.
Owszem, sterylizacja i kastracja są wygodne dla właścicieli,ale czy do końca dobre dla psów?
Ciągle mam poważne wątpliwości i dlatego tak uważam.

[WarOfWorlds]

Jeśli chodzi o suczki to trochę inna sprawa, ja raczej zdecydowałabym się na kastrację jakbym miała sukę, biorąc pod uwagę możliwe komplikacje porównując kastrację wynikającą z ropomacicza a profilaktyczną. Akurat u suk to natura niezbyt fortunnie wszystko powymyślała Bo z fizjologicznych wahań hormonów, biorą się wszystkie najgorsze kobiece choroby- guzy sutków i ropomacicze.
Mojego samca zostawiłam samcem, zostało usunięte tylko jądro które pozostało w jamie brzusznej, więc ze wskazań medycznych. U samców za dużo jest negatywnych skutków, a analizowałam długo za i przeciw.

[Alfa 2014]

hmmmm mam mega dylemat ostatnią cieczkę zniosła bardzo źle bardzo schudła i wróciła jej kontuzja stawu biodrowego - podobno tak będzie zawsze
mam też yorka sunie i ta najpierw dostawała zastrzyki antykoncepcyjne a potem 2 lata od odstawienia zaszła w ciążę i jeden piesek zgnił w jej brzuchu drugiego nie udało się uratować ona sama ledwo uszła z życiem - więc czyszczenie brzucha i od razu usunięcie - tak było trzeba dla jej dobra . Jest wysterylizowana A teraz ja nie wiem nie chce żeby miała małe a ucieczka w ostatniej cieczce już jej się zdarzyła na całe szczęście uciekła z yorkiem który żadnego psa do niej nie dopuścił . Ale starsza siostra choć mniejsza nie zawsze stanie w obronie jej dziewiczości

[Sam-Abb]

Ja się boję sterylizować moją sucz. Nawet jak kotki bezdomne daję do sterylki to też się boję.

[WarOfWorlds]

Ryzyko znieczulenia jest zawsze, ryzyko samego zabiegu u doświadczonej osoby jest małe. Za to przy rozwiniętym już ropomaciczu jest bardzo duże ( i cena dużo wyższa!). Ale z tego co widzę u pacjentów obiektywnie bardzo często większość problemów jest u niewykastrowanych suczek Niestety gra hormonalna u suk sprzyja ciężkim chorobom.

Jeśli Alfa źle znosi cieczkę warto jednak się zdecydować... Najlepszy czas to po ukończeniu wzrostu, około 15 miesiąca życia. Ale opinie też są różne.

[Sam-Abb]

Ja się najbardziej boję tego czy wet dobrze zrobi sterylkę, czy nie będzie komplikacji. Już mi student na weta załatwił kotkę i teraz biedna ma PNN i nie wiadomo ile jeszcze pożyje.

[ulvhedinn]

Kasiu, należy podejść na zimno, rozważyć za i przeciw.
To wyłącznie od Ciebie zależy decyzja o sterylce.
Osobiście uważam,że natura jest mądra i wie, co robi
Gdybym miała suńkę,to wysterylizowałabym ją tylko i wyłącznie w momencie, kiedy było by to dla niej dobrem najwyższym.
Mam na myśli powracające ciąże urojone, ropomacicze i inne wskazania medyczne.
Tak samo z samcem.
Owszem, sterylizacja i kastracja są wygodne dla właścicieli,ale czy do końca dobre dla psów?
Ciągle mam poważne wątpliwości i dlatego tak uważam.

Problem w tym, że ani pies, ani kot domowy z natura wiele wspólnego już nie ma. Rozród psów jest ukształtowany przez wieki selekcji, podczas których dążono do większej "efektywności", - cieczka 2 x częściej niż w naturze, większe mioty, rozmnaża się każda suka itd poza tym suki w warunkach domowych osiągają wiek starczy, żywimy je nienaturalnie, żyją w nienaturalnych warunkach, nie ma silnej selekcji pod kątem zdrowia i odporności itd.
Koty jeszcze gorzej. Zobacz na dzikie koty- żbik, ryś, itd. Rozmnażają się raz na rok albo rzadziej, długo odchowują młode, ruje są w okresie Późnozimowym lub wczesnowiosennym a nie cały rok (i permanentnie). Kotka "dzika" ale kota domowego ma nawet 4 mity w roku (zależnie od ciepła), często zachodzi w ciążę, karmiąc jeszcze maluchy (nawet krótko po porodzie), ruje potrafią być o niemal dowolnej porze roku (w warunkach domowych o dowolnej), często są nienaturalnie wydłużone. Żaden "naturalny" gatunek kota nie doprowadzi się ciążami i odchowem młodych do takiego wyczerpania, jak zdarza się u kocic.

[płocczanka]

U mnie pies i 3 koty są wysterylizowane ,wszystko jest ok i nie wyobrażam sobie innej opcji.